Dla tych, którzy znają angielski chociaż troszeczkę, podaję interesujący dokument do obejrzenia. Ale ostrzegam, jest dość drastyczny i kiedy oglądaliśmy go na studiach, jedna z koleżanek wybiegła z sali z płaczem, bo nie wytrzymała tych okropności.
Krótki materiał filmowy opowiada o dziewczynce, której Amerykańska opinia publiczna nadała pseudonim Genie, a określano ją jako dzikie dziecko. Dziewczynka, więziona przez rodziców w pokoju, przez całe dnie przywiązana do nocnika, w nocy (w specjalnym kaftanie) przenoszona do łóżeczka z barierkami i kratami, w wieku 13 lat została odnaleziona przez opiekę społeczną. Ojciec ją bił, katował i dusił, nie odzywał się do niej, jedynie szczekał i warczał. Stąd Genie nigdy nie miała kontaktu z językiem, dlatego nigdy również nie nauczyła się mówić. Jej przypadek posłużył językoznawcom do potwierdzenia Hipotezy Okresu Krytycznego, dotyczącej przyswajania języka.
Dość już tego wstępu, zapraszam na film. Choć temat jest trudny i poruszający, to z pewnością wart zgłębienia.
5 replies on “Genie, the Wild Child”
My też oglądaliśmy na studiach ten film, a przynajmniej podobny. Jest straszny, ale mnie najbardziej rozzłościła postawa językoznawców, którzy w momencie zakończenia finansowania projektu po prostu porzucili dziecko. Na początku stymulowali ją, troszczyli się, masa ludzi o nią dbała, a jak skończyły się pieniądze, zaczęli oddawać ją do rodzin zastępczych; z jednej takiej rodziny wróciła z lękiem przed otwieraniem ust, bo ją bito, gdy wymiotowała.
Jej smutny koniec nastąpił szybko, w zakładzie dla “ludzi specjalnej troski”.
Przykre i nieludzkie.
Jeszcze nie widziałam filmu, ale jeśli jest tak, jak Julitko mówisz, to powinno ich się pozbawić wszystkiego, co zyskali przez te badan.
Bardzo wstrząsająca opowieść, słysszałam o książce “Pokój” niestety nie czytałam, która porusza podobny problem.
Poza tym Julitka poruszyła interesującą kwestię ludzkiej bezduszności mnie też to irytuje.
Ach to podejście do ludzi jak do przysłowiowych małp, na których wiele zjawisk można przetestować.
BRRRRR!
Magmar, jest też całkiem zjadliwy film na podstawie tej książki.
Słyszalam, że kniga lepsza.